In het weekend van 21/22 september hebben we met de Winnerclub eindelijk de ‘30-myls Markermeer’ kunnen varen. Drie keer is scheepsrecht: twee jaar geleden was windkracht 7 voorspeld, waardoor we het hebben moeten afzeggen. En vorig jaar was er totale windstilte voorspeld, dat lukte ook niet. Dit jaar hebben we het wel door kunnen laten gaan, en wel vanuit Lelystad.

Op vrijdagavond kwamen de eerste boten aan in Lelystad in de Bataviahaven – het was een schitterende nazomerdag. Het mooie weer zou aanhouden tot en zondag zelfs: ruim 25 graden – met wel een uitdaging inzake de wind. Hierover later nog meer.

Op zaterdagmorgen hebben we geen palaver gehouden, ook omdat een aantal boten rechtstreeks vanuit hun thuishaven Lelystad naar de startboei is gevaren.

Het principe van de 30-myls is simpel: op het Markermeer is een ronde uitgezet van 30 mijl. Op de website van de organisatie kun je de tonnen aflezen. Verder kun je starten bij elke ton, met de klok mee of tegen de klok in; als je het volledige rondje maar vaart. De start- en eindtijd kun je op de website invullen, waarna de tijd op handicap (en daarmee de rangvolgorde) bekend is.

Met de Winners zijn we ongeveer gelijktijdig gestart (dat wil zeggen binnen een half uurtje), bij dezelfde ton – zo kunnen we mooi met elkaar opvaren, plus de prestaties ook nog eens vergelijken. Door de windverwachting hebben we toch moeten besluiten om de baan wat in te korten en als compensatie het laatste rak naar Lelystad ook te zeilen, hetgeen in totaal ruim 21 mijl opleverde om te zeilen.

Na de start hadden we twee mooie genakerrakken – bijna de helft van het totaal te varen mijlen. Met een wind van 4-9 knopen bracht de genaker een mooie snelheid in de boten – hoewel sommige boten wat klaagden dat meer naar achteren in het veld de wind echt inzakte.

Met mooie halve en aandewinds rakken zijn we weer gefinisht bij de havenhoofden van Lelystad. Waarbij het venijn in de staart zat: net voor de havenhoofden viel de wind weg, en het kleine beetje dat er nog was, was ook nog tegenwind.

Aangekomen in de haven, waren inmiddels ook de deelnemers aan het toergedeelte binnen gekomen. Traditiegetrouw was er, nadat iedereen weer binnengekomen was, een steigerborrel, waarbij ook de prijsuitreiking werd gedaan. Op handicap bleek de Antoinette nummer 1 te zijn (ik zelfJ), maar als wedstrijdcommissaris vond ik het eerlijker de eerste prijs te geven aan de Nemo 950, die ons idd het vuur aan de schenen heeft gelegd tijdens de wedstrijd. Waarvan akte!

’s Avonds hebben we met een mooie grote groep in restaurant De Rede gegeten. Op zondagmorgen ging ieder weer huiswaarts. Wij hebben een mooi 15 mijl genakerrak gevaren richting onze thuishaven Naarden.

De deelnemers hebben aangegeven de formule van een 30-myls op deze wijze een leuk evenement te vinden. We gaan nadenken over volgend jaar als bestuur! Ik heb zelf genoten van het weekend: voor het eerst mijn Winner mooi met de andere Winners kunnen meten (gaat normaal niet als wedstrijdcommissaris), mooie Winners en gezellige Winnerzeilers om ons heen, en drie dagen fantastisch zomerweer.