Klik HIER voor een foto-impressie van het WinnerClubweekend, gemaakt door de Slartibartfast: Jantine en Cees Verhoef.

Ilona van Rhee maakte een uitgebreid verslag van het weekend:

Ik zal mezelf kort introduceren, aangezien ik nog niet zo heel lang lid ben van de Winnerclub. Mijn naam is Ilona van Rhee (41). In 2007 ben ik voor het eerst een weekje wezen zeilen in een valk en was meteen gegrepen door het zeilvirus. Daarna heb ik mooie zeiltrips mogen maken als opstapper op verschillende jachten, waaronder een Winner 11.20. Sinds eind 2012 ben ik in het gelukkige bezit van de Winner 9.50, genaamd “Mermaid” uit 1992. Vorig jaar heb ik met heel veel plezier deelgenomen aan de IJsselmeer expeditie, samen met mijn zus en nichtje. Daarnaast ben ik op de afgelopen nieuwjaarsreceptie geweest en heb ik vorig jaar een kijkje kunnen nemen in de verkeerscentrale van Hoek van Holland.

Ik had alleen de vrijdagmiddag vrij genomen en zoals dat vaker gaat, wilde ik nog even iets afmaken, waardoor ik uiteindelijk een uur later van mijn werk vertrok dan gepland. Uurtje rijden naar de haven en de boot even vaarklaar maken. Al met al was het pas 15 uur toen ik vertrok. De parkhaven lag aardig in de luwte en ik had tot dan toe in mijn T-shirt rondgelopen, maar voor het varen een softshell jack aangetrokken. Die heb ik niet lang aangehouden, want met de wind uit het Noorden, had ik al snel het eerste buiswater te pakken. Toen ik de kom eenmaal was uitgevaren bleek er toch wel een stevige wind te staan, die vaak eind 6 Bf aantikte. Ik wilde alleen op het grootzeil varen, maar de golven sloegen telkens de vaart uit de boot. Toen maar besloten om het grootzeil te strijken en alleen op de fok te varen, waardoor de neus iets meer in de golven geduwd zou worden.
Daarmee haalde ik nog best een aardig vaartje, maar al met al kwam ik pas rond 21 uur Medemblik invaren. Bij de eerste rondblik ontdekte ik nog niet direct andere Winners, tot ik de “Nine” zag liggen in de Pekelharing haven. Daar was Fairwinds ook net aangekomen. Erik hielp mij even met aanleggen en toen kon er lekker iets warms gegeten en gedronken worden. Pas de volgende ochtend kwam ik erachter dat we in de verkeerde haven lagen.

Als schipper had ik nog niet eerder deelgenomen aan een wedstrijd, maar dit weekend leek me een uitgelezen gelegenheid om dat voor het eerst eens te doen. Nu heb ik deze winter een mooi nieuw grootzeil laten maken, waaraan ik met trimmen nog moet wennen, daarom had ik de jubileumcommissie een mailtje gestuurd of zij toevallig iemand wisten die wel als wedstrijdbemanning op wilde stappen. Voordat het weekend begon had zich nog niemand gemeld, maar vrijdag bleek Piet Hein gebeld te hebben, omdat zijn furler niet goed werkte en hij met de Andiamo teruggekeerd was naar de thuishaven. Tjarda had aan hem voorgesteld om met mij mee te varen en zo stond hij om stipt 8 uur al klaar op de kade. Snel de boot maar even omgevaren. Ondanks de nog steeds noordelijke en stevige wind, bleken er bij het palaver toch nog 10 boten te zijn die de wedstrijd wel wilden varen. Daarnaast waren er bemanningsleden van andere boten die wel mee wilden als wedstrijdbemanning en zo monsterden ook Rienk en Jos op de Mermaid aan. Om eerlijk te zijn zag ik het meeste op tegen “het gekrioel” bij een startlijn, maar gelukkig organiseerden Remco en Edward het zo dat we een grote driehoek van ca. 15,5 mijl om de kreupel heen zouden varen. De start- en finishlijn was tussen de boeien van het vaargeultje naar het stoomgemaal en mocht per boot zelf getimed worden.
Nou daar gingen we om 12:18 uur de startlijn over en met halve wind op naar de Sport D. De boot liep lekker, tussen de 6 en 7 knp. Vlak voor de boei het roer aan Jos overgegeven en het volgende rak was kruisen. We maakten eerst een slag naar het Oosten, maar toen opperde een van de heren dat het wellicht iets luwer zou zijn om onder de Kreupel langs te varen en gingen we overstag. Ondanks het dubbel gereefde grootzeil maakte de boot behoorlijk helling, met het gangboord volledig in het water, en was ik blij dat er nog drie ervaren schippers en extra handen aan boord waren. Waarschijnlijk was de wind ondertussen gedraaid, want zoals we nu voeren, zouden we precies weer voor de haveningang van Medemblik uitkomen! Hmmm, mannen, wat denken jullie, willen we de slag naar de KR-A nog maken, of hebben we een mooie tocht gehad? Tja, als de vraag eenmaal uitgesproken is, is hij eigenlijk retorisch geworden……dus hebben we rond 14 uur gestreken, zodat we ons uitvoerig konden voorbereiden op de aangekondigde steigerborrel.

Inmiddels had de Willem Barentzs in de haven aangelegd en iets na vijven nodigde Riet ons uit om aan boord te gaan. Bij binnenkomst werden we sfeervol ontvangen met een glas champagne, begeleid door een harmonica-speler. Voordat we aan konden schuiven voor het pasta-buffet, met ijs en fruit toe, werd door Remco de uitslag gedeeld van de Winnercup. En wat hoor ik nou, ondanks dat we de wedstrijd hebben gestaakt, krijg ik een aanmoedigingsprijs! De snijplank, zoutmolen en het boekje met BBQ tips zullen deze zomer prima van pas komen. In grote consternatie heb ik eigenlijk niet meer opgelet wie de wedstrijd hebben gewonnen, dus die uitslag moet ik jullie hier schuldig blijven. Zodra de toetjes op waren, werd er al gedanst en de dansvloer is tot het einde van de avond druk bezet geweest. De harmonica-muzikant heeft plaats genomen achter de piano en zingt er ook regelmatig bij….maar het repertoire wat door vele medezeilers gewaardeerd leek te worden, kon mij maar weinig bekoren. Wellicht een generatiekloof?  Alles bij elkaar was de sfeer op en top goed en was het een zeer gezellige en geslaagde avond.

Zondagochtend konden we rustig opstaan. Vandaag was de dag van de Winnerlympics. Hiervoor was de vorige middag al een “bucketlist” uitgedeeld met vragen en opdrachten waarmee extra punten te verdienen waren. Dit heb ik vorig jaar echt volledig aan mijn bemanning overgelaten. Maar ja, die zijn er nu niet, dus kopje thee erbij en eens kijken wat er allemaal wordt gevraagd. De eerste opdracht is het schrijven van een liedje over het jubileum van de Winnerclub en/of Winner Yachts op de melodie van “ik zag twee beren broodjes smeren”. Enigszins onverwacht heb ik meteen inspiratie en schrijf ik zo drie coupletten uit: “ik zag twee heren manoeuvreren op een mooie Winner….” (gelukkig wist ik toen nog niet dat ik het ook zou moeten zingen). De tweede opdracht is het maken van een knutselwerkje, dat is natuurlijk wel een beetje behelpen aan boord. Rustig om mij heen kijkend, zie ik een fles rum die bijna leeg is. Het laatste restje gaat in een leeg waterflesje, etiket eraf, omspoelen, uit laten druppen, briefje schrijven met een uitnodiging voor het eerste evenement van de Winnerclub 20 jaar geleden, oprollen en in de fles, stop erop en kaartje eraan “gevonden 15-05-2016”. Daarna volgden een paar vragen over de zeilsport op de Olympische spelen, gelukkig zo opgelost met Google en 4G verbinding bij de hand. Oh ja, ik had ook een ingeving voor een mogelijk thema voor de zeilspeurtocht volgend jaar, maar dat verklap ik nog even niet ….

Het was tijd om weer vaarklaar te maken, gevolgd door een relatief korte en vlotte overtocht naar Stavoren. Dit keer geen opdrachten op het water, die konden allemaal nog na aankomst in de marina uitgevoerd worden. We werden opgedeeld in teams van 4-5 personen en samen met Aad, Jos en Lex vormde ik team 7. Er moest een puzzel worden opgelost, waarbij geen uitleg zat. Er waren zes enveloppen met aanwijzingen voor een woord. De woorden moesten gevonden worden met behulp van een IJsselmeer kaart die was opgedeeld in gekleurde vlakken, gekleurde vouwblaadjes met nummers, een blad met drie 9-vaks matrixen met daarin stippen en de letters van het alfabet en twee blaadjes met foto’s. Uiteindelijk doorzagen we de verbanden en lukte het om de slagzin te vinden: “Winnerclub en Winner Yachts samen 50 jaar”. Daarnaast was het de organisatie gelukt om tussen enkele buitjes door een luwe hoek achter het toiletgebouw te vinden, waar oud-Hollandse spellen waren neergezet, waarmee punten verdient konden worden. We hebben (met wisselend succes) in spiegelbeeld getekend, een jenga-toren afgebroken, vallende stokken gevangen en spijkers in een boomstronk geslagen. Een uurtje later was de prijsuitreiking en geheel onverwachts bleek ons team gewonnen te hebben! De prijs bestond uit twee mooie boeken over indrukwekkende zeilreizen, voor iedere boot een (en reden om elkaar later nog eens op te zoeken). Daarna werd ik aan boord van de Adios uitgenodigd voor een heerlijke zelfgemaakte maaltijd.

Maandag ontwaakte de marina van Stavoren langzaam. Het geplande gezamenlijke koffiedrinken viel een beetje in het water door korte buien. Er stond iets minder wind, ca. 5 Bf., maar ik vond het fris aanvoelen, een extra laagje aantrekken dus. Een voor een vertrokken de mede-Winners. Rond 11 uur was ik ook vaarklaar. De bemanning van de Fairwinds had aangeboden om even te helpen met afvaren, want de wind stond op de punt. Bij het losgooien van de loeflijn achter, schoot er echter een knoop in, waardoor ik het iets langer duurde om deze door te trekken en de boot ondertussen half in / half uit de box verwaaide. Op zich geen probleem, want ik had geen buren meer, maar het anker haakte stevig vast in de lijn die door de havenmeester tussen de boxpalen was gespannen. Terwijl Hannah al op zoek ging naar een mes, slaagde ik erin om het anker een stukje te laten vieren, waardoor de punt weer vrij kwam. Vervolgens met de wind achterop afgekruist naar Lelystad. En natuurlijk ’s avonds nog even nagenoten van het lange weekend.

Organisatie, wedstrijdbemanning, teamgenoten en medezeilers, allemaal ontzettend bedankt voor het geslaagde weekend, ik heb me enorm geamuseerd!